పంఛత్రంత్ర కథలు- మిత్రబేధం 3
దమనకంచెప్పిన నక్క కథ వినిసింహరాజు పింగళకం, ''కాని మన పరివారమంతా భీతి చెందిఅరణ్యం నుంది వారివోవాలని అనుకుంటున్నారు, అన్నది.
“స్వామీ, అది వారి తప్పుకాదు. రాజును బట్టేప్రజలు మీరు ధైర్యం వహించిఇక్కడే ఉన్నట్లయితేనేను వెళ్త, ఆ భయంకరమైన రంకెవెసిన ప్రాణి స్వభావం తెలుసుకుని వస్తాను. ఆ తరవాత తము చిత్తం. అన్నది దమనకం.
“వెళ్ళికనుక్కుని రా. అయితే నీకుఅక్కడికివెళ్లే ధైర్యం ఉన్నదా? దాని రంకే వింటే నీ పై ప్రాణం పైనేపోవచ్చు అని పింగళకం అదిగింది.
“యజమానిఅనతిస్తే మంచి సేవకుడైన వాడుసంశయిసాడా? సముద్రాలలో దూకుతాడు, అగ్నిలో చొరబడతాడు!'”' అన్నది దమనకం. “అయితే వెళ్లిరా! శుభమస్తు!” అన్నదిపంగళకం. దవునకం సింహానికి్‌ నమస్కరించి, రంకి వినిపించిన యమునా నది దిక్కుగా బయలుదేరింది.
పింగళకంఇలా ఆలోచించింది: "నేను నా భయాన్నిబిడికి తెలియనివ్వడం పొరపాటయిందా? విడు వెళ్లి ఆ భయంకర మృగాన్ని తెచ్చి, మోసంతో నన్ను చంపించడు గద? ఆశ్రయంలభించని సేవకులు ఎంత పని అయినాచేస్తారు. నేను మరెక్కడయినా వేచి ఉంటాను.
ఇలా అనుకున్నది తడవుగా పింగళకం అక్కడేఆత్మరక్షణకు అనువైన చోటు చూసుకునికుదురుగా కూర్చుని, “నమ్మిన బలవంతుడుబలహీనుడి చేతిలో కూడా ఓడుతాడు; జాగ్రత్తగల బలహినుడు బలవంతుడికి కూడా లొంగడు” అనుకున్నది.
ఈ లోపల దమనకం వెళ్ళి, రంకలు పెడుతున్నసంజీవకాన్ని చూసి, అది మామూలు ఎద్దెననితెలుసుకుని ఆశ్చర్యపోయింది. ఒక మామూలుఎద్దు రంక వేస్తే పింగళకానికిగల భయాందోళనలుఆధారం చేసుకుని దాన్ని తన ఆధీనంలో ఉంచుకోవడం తేలిక అని అనుకుంది.
భృత్యులుతమ యజమానికి ల్‌ప్ట సమస్యలుకలగాలనుకుంటారు. ఎందుకంటే వాటినిపరిష్కరించే మిష మీద తాములాభం పొందవచ్చు. ఎసమస్యలూ లేకుండా సుఖంగా తినికూర్చునే రాజులకు మంత్రాలోచన చేసే వారితోఐం పని? సంపూర్ణ ఆరోగ్యవంతుడికి వెద్యులూ, బెషధాలూ ఎందుకు? ఇలా ఆలోచిస్తూదమనకం పింగళకం వద్దకు తిరిగి వెళ్ళింది.
పక్కనెపొదలో నక్కిన పింగళకం నక్క రాకనుగమనించి బయటకు వచ్చి '“ఎంరా, అబ్బీ? ఆ భయంకర మృగాన్ని చూశావా?” అని అడిగింది.
“తమ దయవల్ల చూశాను. చూసి ఆ మృగంతోమి ఘన చరిత్ర గురించిచెప్పి, తమకుజోహార్లు అర్పించమన్నాను. తమరు అనుమతిస్తేఅతన్ని తమ సన్నిధికి తెచ్చి, మీ పాదాక్రాంతుడినిచేస్తాను, అన్నది దమనకం.
పింగళకంఈ మాట విని పరమానందంతో ఉబ్బితబ్బిబ్బయిపోయింది. వెళ్ళు, వెంటనే అతగాణ్డితీసుకురా! అన్నది.
దమనకంసంజీవకం వద్దకు వెళ్ళి, ఇలారా, తెంపరిఎద్దూ, ఇంత అమర్యాదగా, మాకు చిరాకుకలిగిస్తూ ఈ నది ఒడ్డునఎందుకు రంకిలుపెడుతున్నావో మా రాజు పింగళకం గారుతెలుసుగోరుతున్నారు. అన్నది.
“ఎవరునువ్వు చెప్పే ఈ పింగళకం?” అన్నదిసంజీవకం దురుసుగా.
“ఎమిటీ? మా రాజు పింగళకాన్నే ఎరగవుగా! చెబితే గడగడలాడిపోతావు. ఆయన ఒక గొప్ప సింహం. వనరాజు, అడవిలోని అన్ని జంతువులూఆయన పరివారం, ఆయన పెద్దమర్రీ చెట్టు కింద కొలువు తీరిఉంటారు. ఈ అరణ్యంలో ఉందే సమస్త ప్రాణులకూ ఆయన యజమాని.” అన్నది దమనకం.
ఈ మాటలు విని సంజీవకంభయపడి దమనకంతో'“బాబ్బాబు! నువ్వు మంచి వాడివిలాగున్నావు. నన్ను వారి దగ్గిరికి తీసుకు పోదలిస్తేముందుగా వారి నుంచి నాకు అభయంఇప్పించు, అన్నది.
“నీకోరిక సబబుగానే ఉన్నది. రాజుల చిత్తంఅగాధం.ఏ సమయంలో ఎలావ్యవహరిస్తారోఎవరికీ తెలీదు. నేను పోయి కనుక్కునివచ్చెంత వరకు నువ్వు ఇక్కడేఉండు, అన్నది. తరువాత దమనకం నింపాదిగా పింగళకం వద్దకు పోయి, “మహారాజా, ఆ జంతువు సామాన్యుడుకాడు. సాక్షాతూ పరమశివుడి వాహనమట!. శివానుజ్జతో ఈ వనంలో మేతమేస్తున్నట్లుచెప్పాడు, అన్నది.
పెంగళకంఈ మాట విని మరింతగా దడుచుకుని“నాకు ముందే తెలుసురా, అబ్బీ! ఈశ్వరుడి అనుమతి లేకుండా ఈ వనంలోస్వేచ్చగా తిరుగుతూ, భయంకరంగారంకలు పెట్టజాలరు. ఇంతకూ నువ్వు అతనితోఎమన్నావు?”' అన్నది.
“మా రాజు సాక్షాతూ పార్వతీదేవివాహనం. పార్వతీదేవేమా రాజుకు ఈ వనాన్ని ఇచ్చింది. నువ్వుఇక్కడికి అభ్యాగతిగా వచ్చినవాడివి. అందుచేత నువ్వు మా రాజును కలుసుకుని, వారితోసంధి చేసుకుని సఖ్యంగా తిను, త్రాగు, తిరుగు, ఆడు; వారి అనుమతితో జీవించు, అన్నాను. అందుకు అతను ఒప్పుకునితమ వద్దనుండి అభయం తెమ్మన్నాడు. మీరు అభయం, ఇస్తారో ఇయ్యరో అది తమ ఇష్టం, అన్నది దమనకం.
ఈ మాటలకు పింగళకం మహా సంతోషపడిపోయి,“భేష్‌ రా అబ్బీ! భేష్‌! అతడికి అభయం ఇచ్చాను, భయం వలదని చెప్పి వెళ్లి పిలుచుకు రా” అన్నది. సంజీవకం రంకెకు హడలిపోయినప్పటికీ సింహరాజు బింకం మాత్రం తగ్గలేదు.
సంజీవకాన్ని తీసుకురావడానికి వెళ్లేటప్పుడు దమనకం హృదయం ఆనందంతో పొంగిపోయింది. ఇన్నాళ్ళకు రాజుకు తనపై కాస్త అనుగ్రహం కలిగింది. రాజానుగ్రహం పాయసం వంటింది: ఆప్తులను కలుసుకోవడం లాంటిది. దొరికిన ఈ అవకాశాన్ని వదులుకుంటే మూర్కుడినే అవుతాను. ఈ మాటలకు పింగళకం మహా సంతోషపడిపోయి, “భేష్‌ రా అబ్బీ! భేష్‌! అతడికి అభయం ఇచ్చాను, భయం వలదని చెప్ప వెళ్లి పిలుచుకు రా” అన్నది. సంజీవకం రంకెకు హడలిపోయినప్పటికీ సింహరాజు బింకం మాత్రం తగ్గలేదు.
సంజీవకాన్ని తీసుకురావడానికి వెళ్ళేటప్పుడు దమనకం హృదయం ఆనందంతో పొంగిపోయింది. ఇన్నాళ్లకు రాజుకు తనపై కాస్త అనుగ్రహం కలిగింది. రాజానుగ్రహం పాయసం వంటిది. ఆప్తులను కలుసుకోవడం లాంటిది. దొరికిన ఈ అవకాశాన్ని వదులుకుంటే మూర్కుడినే అవుతాను.
దమనకం తనలో తానూ ఆలోచిస్తూ సంజీవకాన్ని చేరుకొని మిత్రమా! నువ్వు ఇక భీతి చెందవలసిన అవసరం లేదు. నీ పట్ల మా రాజు అనుగ్రహంసంపాదించాను. ఆయన నీకు అభయం ఇచ్చారు. నువ్వు నా వెంట రావచ్చు. కానీ గుర్తుంచుకో, నీకు రాజానుగ్రహం సంపాదించింది నేను. అన్ని వేళలా నువ్వునాచెప్పుచేతులలో ఉండాలి.
“సంధికుదిరిన తర్వాత రాజుకు ఆత్మీయుణ్ణిఅని విర్రవీగక, పరిపాలన అంతా నా చేతిమీదుగాజరగనీ, అలా చేస్తే ఇద్దరికీ సుఖం. ఒకడు వేట మృగాన్ని కదిలిస్తాడు, రెండోవాడుదాన్ని కొడతాడు; ఇద్దరూ కలిసి దాన్నిపంచుకుంటారు. అది వేట ధర్మం. అదీగాక్కనువ్వు నాకు అసంతృప్తి కలిగించావంటేత్వరలోనే నశిస్తావు. రాజభృత్యులను సంతోషపెట్టని వాళ్ళు వెనకటికి దంతిలుడిలాగాభంగపాటు చెందుతారు."
“అదెలాగా?'” అని సంజీవకం దమనకాన్నిఅడిగింది. దమనకం దంతిలుడి కథ చెప్పనారంభించింది.-(ఇంకా ఉంది)
